Oost, west, thuis toch weer best! ;-)

Hier een laatste berichtje om ook nog even te vertellen wat ik de laatste paar dagen van mijn vakantie heb uitgespookt!
Nadat we zondag de 13e hadden geinternet zijn we nog even gaan eten en daarna hebben we bij een kantoortje wat we van de jongen bij het internet hadden gekregen een toertje rondom de Rinjani vulkaan geboekt voor de dag erna. Dit houdt in een rondje over het noordelijke deel van Lombok. We spreken af dat ze stoppen als wij foto's willen maken of als wij willen lopen ofzo.
Maandag de 14e dus al om 8 uur opgehaald bij het hotel. Op verzoek van Annelou gaan we eerst naar een marktje. Er wordt van alles verkocht en er zijn vooral vrouwen op de markt, volgens onze gids omdat die het best kunnen onderhandelen. :-) Annelou koopt Lombok Marlboro en volgens haar smaakt hij prima, alleen jammer dat hij zelf gedraaid moet worden, is toch lastig om geen sigaren te maken! Buiten is de parkeerplaats van de paard en wagens, ik voel me in een Western film... hahaha
Dan gaan we richting het noorden rijden en komen we door de rijstvelden. We hebben deze toer zelf geregeld zodat we kunnen stoppen waar we willen en dus roepen we "stop!" en wandelen we de sawa's in om te zien hoe de rijstplantjes uitgezet worden en hoe een man met twee karbouwen een ander veldje omploegt. Verderop zaten net als op Bali de aapjes langs de weg te wachten tot ze gevoerd worden. Volgens de gids is dit echt en is het op Bali voor de toeristen, nou, ik merk geen verschil! Als het eten op is, zijn de apen weg! ;-)
We stoppen nog even bij een dorpje en lopen wat rond, beetje raar wel zo met z'n tweetjes. We lunchen in het noorden vlak bij de watervallen. Ik kan nog met een gids naar de watervallen toe, maar het is 25 minuten heen en terug over trappen... ik twijfel, maar als ik hoor dat ik ze vanaf de lunchplaats ook kan zien, weet ik dat ik niet ga! Wil vandaag ook graag fotograferen en dit zou veel tijd (én energie!) in beslag nemen. We hebben een mooi uitzicht zoals beloofd. Aan de ene kant de watervallen en aan de andere kant de rijstvelden met de zee op de achtergrond. We zitten nu al flink hoog overigens. De gids en chauffeur bestellen van alles wat te eten, zodat we een soort van rijsttafel krijgen en die is errug lekker!! :-) Ik krijg ook nog een vrucht van ze, omdat mijn maag wat van streek is die dag. Wat is dat een vies, hard en bitter ding zeg... na 4 happen houd ik het voor gezien, ik ga wel aan de immodium als het moet! :-)
Na de lunch rijden we verder omhoog en komen we langs het startpunt voor de trekking naar de top van de Rinjani vulkaan. We zitten op een gegeven moment op ruim 1700 meter en dat is merkbaar.. tis best wel koud in je korte broek met hempje! Als we op het uitkijkpunt staan, zien we wilde zwarte apen in de bomen. Ze zijn erg schuw en dus ook weer snel verdwenen. Weer naar beneden rijden we door een regenwoud en dat doet zijn naam eer aan, want het regent... Het is gelijk somber en het lijkt wel donker te worden... Ik zie nog een Indonesisch "takkenwijf" en ik trotseer de regen om voor Louis een foto te maken. Louis en ik hebben iets met "takkenwijven"... :-) Daarna passeren we nog een trouwoptocht. We stoppen en ik loop langs de stoet. Er wordt muziek gemaakt en dan volgen de vrouwen met de bruid onder een geelgoud parasolletje, dan weer muziek en dan de mannen, waarbij ook de bruidegom onder een geelgoud parasolletje loopt. De stoet wordt afgesloten door wederom muziek. Heel apart om te zien! Even later nog een stoet, dit is een combi van trouwen en besnijdenis. In onze auto ontstaat een interessant gesprek als Annelou aan de mannen vraagt of de besnijdenis met verdoving is. De gids herinnert het nog heel goed en hij bevestigt dat het heel erg pijnlijk is!! Ook de twee maanden erna was het geen pretje, maar volgens hem was het daarna veel beter. Hij denkt ook dat hij daardoor een betere minnaar is.. jaja! De chauffeur is ook moslim, maar zegt dat het er bij hem "nooit van gekomen" is en dat hij het wel prima vindt! ;-)
We stoppen nog even bij het Balinese zomerpaleis. We hebben al meer dan 9 uur rondgereden en eigenlijk zijn we te moe. Ik zeg dat dus tegen de gids daar en we maken een kort rondje. Terug in Senggigi zijn we moe en gaan we bij Square eten. Erg sjiek en weinig Indonesisch, maar ik heb een Australische biefstuk die niet te versmaden is! Proef hem nu nog! Heerlijk! De bijgaande bananenmilkshake haalt het echter niet bij de Forever Young van het Senggigi Beach Hotel, maar kan ermee door... :-)
Dinsdag de 15e doe ik het rustig aan. Na het ontbijt heb ik massage. En ja, weer zo gemeen, maar met het idee dat ik me erna weer lekker soepel voel, doorsta ik het! ;-) Ik ga daarna lekker shoppen en op souvenirs uit. Ik wil wat sarongs hebben. Als ik bij een winkeltje kijk, vraagt hij meteen of ik de mevrouw ben die er 10 wil... Goed, Annelou is hier al geweest en heeft erover verteld! ;-) Uiteindelijk kom ik op de Craft Market en ik herken het weer, was het helemaal vergeten. In een winkeltje koop ik een houten schildpad, vind ik wel leuk na de schildpadden tijdens het duiken! Voor Sara en Romi laat ik armbandjes met hun naam maken en ik koop nog een houten tjitjak, een paar kettinkjes (eentje met een schildpad voor Annelou) en uiteindelijk dus de sarongs. Ik koop ze in een winkel en de verkoopster is een Nederlandse die op Lombok met een Indonesiër is getrouwd. Ik klets even gezellig met haar, maar ga dan snel naar het hotel want ik heb met Annelou afgesproken om te lunchen. We gaan eerst nog even naar de Craft Market en ik laat een bronzen mier zien aan Annelou, zij reageert enthousiast genoeg om mezelf over de streep te halen hem te kopen, weer ruim een kilo in mijn reistas!! hahaha
We eten weer bij Senggigi Beach en ik geniet dit keer van twee Forever Youngs! Moet het er nog even van nemen! ;-)
Bij het hotel gaan we naar het zwembad. Heerlijk om even te zwemmen. Verder hebben we veel lol om een wat oudere vrouw met haar Indonesische vakantielover... ;-);-)
Bij de kamer drinken we wat en ik heb gewoon ineens een pad vlak voor me. Mijn benen dus hoog de lucht in tot hij naar de buren is. In het internetcafé zet ik wat foto's op mijn weblog (zie korte bericht), wat niet al te makkelijk ging met een trage pc en trage verbinding, maar des te meer kregen we zin in het avondeten. Annelou wilde kreeft en wij dus naar een kreeftrestaurant. Ze wilde het niet, maar uiteindelijk moet ze hem toch aanwijzen... ik maak een foto voor haar, maar loop dan snel door. Zitten we boven aan tafel, komt die ober ineens de trap op met dat klapperende ding!!! Ik vraag hem dus vriendelijk, doch dringend vooral op de trap te blijven staan! ;-)
Klaargemaakt blijkt hij erg lekker te zijn, want Annelou geniet ervan. Ik heb een lekker stukje vlees met frites (best lekker na weken mie en rijst!).
Woensdag de 16e ben ik vroeg opgestaan, want om half 8 moeten we in de bus zitten. Vandaag nemen we de ferry naar Bali. Bij aankomst in de haven, blijkt de boot van 9.00 uur uit de vaart en moeten we tot 10.30 uur wachten. We blijven bij de tassen zitten/hangen, want in een verslag wat ik van internet had, stond dat hier een drager er met een tas vandoor ging. Nu ging er een drager met de tas van Hanneke heel erg de andere kant op... De boot ziet er niet uit en het aan boord gaan gaat ook erg chaotisch. De dragers dragen de tassen tot het achterdek en dan ontstaat er een rel om de betalingen. Karin betaalt voor de hele groep en dat zijn ze kennelijk niet gewend. Onderweg lees ik (in één adem) het boekje over Nelson Mandela uit en even hebben we nog afleiding als er een vis gevangen wordt. De tocht duurt 4 uur, maar in Bali ligt al een andere ferry aan de kade en dus wachten we op zee... dit duurt gewoon nog eens een uur en we zijn goed gaar!
Het is nog ruim een uur rijden naar Kuta. Kuta is heel erg toeristisch: Neonwinkels, KFC, Mac Donalds, Hardrock café enz. Onze verbazing is dan ook groot als we door een steegje lopen en bij ons hotel komen. Het is een oase van rust (het heet dan ook Oasis Hotel). Het hotel is om een zwembad gebouwd en de daken zijn schuin, zodat je totaal geen geluiden van buiten hoort, super! Dit doet met dan ook besluiten om morgen voor vertrek gewoon lekker te relaxen en niet in een taxi naar Ubud te stappen om de rijstvelden te fotograferen, dus Jo en Lo geen "echte Mier" aan de muur, sorry! ;-)
We weten die avond nog wel een goed Indonesisch restaurantje te vinden tussen de fastfoodketens.
Tja, en toen was het donderdag 17 mei: de dag van vertrek. Ik had uit willen slapen, maar de airco heeft me dat niet gegund. Het ding staat aan en ging niet uit, wat ik ook probeerde. Het ontbijt is voortreffelijk en ik laat een super ommeletje bakken. Nog even aan het strand kijken. Ik zeg net "kun je je voorstellen hoe dat geweest moet zijn met de Tsunami?" en meteen komt er zo'n grote golf dat de strandverkopers te laat zijn om hun kleedje te pakken... eng! Snel doorlopen dus ;-) Vlak bij het hotel zie ik in een winkeltje nog de klamboe, waar ik me in Maumere zo (beest-)veilig onder had gevoeld en hij kost slechts 12 euro. Ik twijfel want het is nogal een pak... Maakt die man hem open, loopt er een kakkerlakje uit! Ik hoef hem niet meer, maar Annelou haalt me over. Zij en de verkoper kloppen hem uit en doen hem weer in de zak, die ze goed afsluiten. Ik lunch met Annelou vlak bij het hotel en ja hoor, gamelan muziek... Ik word er weer erg kriegel van! Tijd om naar huis te gaan! hihi Het is al tien voor 3 en om 4 staat de bus klaar... rennen dus, want ik moet nog douchen en inpakken!
Gelukkig kan mijn klamboe in de tas van Jan, want anders was het flink puzzelen geworden. De schildpad, de mier en de sarongs passen wel in mijn tas.
We nemen afscheid van de groep, want de meesten blijven wat dagen tot een week langer op Bali. Alleen Jan, Hanneke en Steven reizen gelijk met mij naar huis.
Het inchecken gaat snel en we nemen een Sunday's ijsje bij... de Mac! ohh...
Dan vliegen we naar Kuala Lumpur. Ik zit naast oudere Nederlandse mensen van Indonesische afkomst die lekker 2 maanden op Bali zijn geweest. Al snel val ik in slaap en ik word wakker gemaakt door de man "we gaan landen", vlak voor de landing maakt hij me weer wakker "je mist de landing!" en dan maakt hij me weer wakker "we moeten uitstappen"... Waar kan ik nou toch zo moe van zijn??!!! ;-)
In Kuala Lumpur lopen we met z'n viertjes rond en laten Hanneke en Steven hun huis op Google Earth zien. Ook mijn huis en het huis van Jan (vlak bij Frouke in Hilversum) worden opgezocht. Vlak voor 12 uur stappen we in het vliegtuig naar Amsterdam. Ik zit een stukje bij de anderen vandaan, maar heb wel een mooi plekje bij het raam en niemand naast me. Alle gelegenheid dus om te slapen zonder bang te zijn om op de schouder van een onbekende buur te eindigen... ;-)
Op Schiphol landen we ver weg, want we lijken wel een half uur te taxiën... Ma komt me halen en ze heeft in de auto een appeltaart en een zak drop! Ik mag kiezen waar we koffie drinken en we gaan dus naar Niek, Leo, Sara en Romi, die nog lekker in hun ochtendjassen zitten. Later bel ik pa nog even om me te melden! :-) Thuis de post gelezen en meteen de klamboe vanuit het plastic de wasmachine in! Daarna volgden nog de wassen met schoenen, kleding, slaapzak enz. Mijn huidige reistas en fototas kunnen helaas niet in de machine dus die mochten in bad met Biotex! ;-)
Zelf heb ik ruim anderhalf uur genoten van mijn eigen badje, heerlijk!
Oost, west... thuis toch weer heel erg best!! ;-)

Ik mag nu lekker 18 weken aftellen, want zaterdag 22 september vertrek ik voor een zeer bijzondere (zelf samengestelde) reis met pa, ma, Sandra, Kees en Tineke naar Zuidelijk Afrika, zodra de route definitief is, zal ik ook voor die reis een weblog gaan aanmaken.

Iedereen weer bedankt voor het lezen en reageren en ik zet mijn foto's als ze uitgezocht zijn op mijn site www.mierenzo.nl!!!

Liefs,
Mier
xxx

PS (dd 20 mei 2007): Ik schreef hierboven toch over de golf die bij Kuta zo ver het strand op kwam...? Zie hier het bericht op nu.nl van het ANP!!
Reuzengolven teisteren Azië
Uitgegeven: 20 mei 2007 12:46
Laatst gewijzigd: 20 mei 2007 12:56

BANGKOK/JAKARTA - Nadat metershoge golven eerder deze week de westkust van het Indonesische eiland Sumatra teisterden, werden dit weekeinde ook de stranden in Thailand getroffen door golven van bijna vier meter hoog. Op onder meer het vakantie-eiland Phuket geldt vanaf zaterdag al een zwemverbod en zijn stranden gesloten.

Vooralsnog komen er vanuit Thailand, dat ruim twee jaar geleden zwaar werd getroffen door de tsunami, geen meldingen van zware schade of slachtoffers. Op Sumatra werden de afgelopen dagen echter honderden woningen en vissersschepen verwoest in dezelfde streek die door de tsunami in december 2004 vrijwel van de kaart werd geveegd.
Meer dan 1200 kustbewoners vluchtten het binnenland in. De enorme golfslag wordt opgestuwd door de harde moesson(-wind).
Lombok
Vrijdag en zaterdag werden ook de Indonesische eilanden Lombok, Bali en Flores getroffen door overstromingen. Zeker 150 huizen werden verwoest en honderden mensen moesten hun woongebied ontvluchten.
In tegenstelling tot de fatale dag in december 2004, is het nu geen hoogseizoen aan de Aziatische kusten. Het aantal toeristen dat hinder ondervond van het hoge water is dan ook beperkt.
(c) ANP