"I wonder what the rich people are doing now"

Daar ben ik weer!
Ondertussen dus na Flores, via Rinca, Komodo, Sumbawa, Soyo, Gili Air aangekomen op Lombok!
Ik kan nu zeggen dat ik in het kort verslag zal doen van deze tijd, maar jullie kennen me... Je kan nu nog afhaken!! ;-)
Inmiddels begrepen dat ik ook bezoek heb van bekenden van Annelou, dus welkom! (Achter Mier schuilt overigens Miranda :-)) Gelukkig kunnen Annelou en ik het nog prima vinden! Zitten hier nu samen aan het internet.. ;-)
5 mei zaten we in Bajawa en zijn we naar de kratermeren gaan lopen (Annelou niet overigens :-)). Piet en Steven zijn de Eneri vulkaan gaan beklimmen, petje af!!
De kratermeren waar wij naartoe liepen was minder avontuurlijk, hoewel... onze gids rende halverwege weg... heel verhaal, wat ik maar niet uit de doeken ga doen! :-)
De meren en de wandeling er naartoe waren mooi, maar niet spectaculair. Terug me maar eens vermand om met koud water mijn haren te wassen... Op heel Flores nergens warm water, tenzij je een emmertje laat komen via de receptie, mij te veel gedoe. In de middag zijn we naar 2 traditionele dorpjes geweest. Onderweg nog even opgehouden.. ze waren net stenen aan het storten om een modderig deel van de weg weer te verharden... De chauffeur en bijrijden stappen dan ook meteen uit en gaan helpen de kiezels over de weg te verdelen. Wij zijn het laatste stukje naar het dorpje gaan lopen. Het toeristische deel viel mee, lekker lopen fotograferen! Zo ook veel portretjes gemaakt en dan willen ze hem graag terug zien op de display. Ik doe dat dus steeds maar, alleen was het nu een beetje lullig, want ik sta te zwaaien met mijn camera voor een blinde vrouw... oeps.. ;-)
Op 6 mei zijn we van Bajawa naar Ruteng gereden. Onderweg gestopt bij een Arakfabriekje.. ik bedoel een hutje waar ze het lokale alcohol stoken. Gegeten bij een Indonesische snackbar: het eten staat in de vitrine (bij onze snackbars ook, maar hier is het dan ook al klaar...) en ik heb dus maar voor een veilige snack gekozen (geen vlees of vis, maar alleen mie en rijst en kroepoek). In Ruteng krijgen we de eerste regen! Eigenlijk best raar en ook wel lekker! Annelou en ik gaan nog op weg voor internet, maar we worden overal heen gestuurd en we geven het op, we hadden toch al gezegd een week "uit de lucht" te zijn! We zitten in een relatief mooi hotel, ik heb zelfs een aparte hoek met buro! (met een beetje fantasie kom je een eind!)
7 mei: ik heb zo ontzettend lekker geslapen! Voor het eerst zou ik me nog wel een keertje om willen draaien, maar helaas, we gaan vandaag weer bijtijds op pad. Ik grijp mijn kans nog maar een keer om mijn haar te wassen, want op de boot schijnt dat allemaal minder te zijn, lekker snel klaarwakker dus met het koude water! Onderweg gaan we naar het dorp van de chauffeur. We hebben daar een supermooi uitzicht op de bijzondere spinnewebrijstvelden!! Wat is dat fascinerend zeg!! Verder zijn ze gewend aan toeristen en wordt er flink om pennen, snoep en geld gebedeld... Mier is weg!!
In de haven van Labuhanbajo (moest ik even opzoeken, zat niet meer in mijn parate kennis! hihi) nemen we afscheid van onze chauffeur en bijrijder en ontmoeten daarna Chris en Christa. Chris (Amerikaan) is de eigenaar van de boot waar ik niet op zit en Christa (Nederlandse die op Lombok woont) is gastvrouw/duikinstructrice op "mijn" boot, de Ananda. Pittige tante, reeds voorbereid op een lastige groep, wat wij later dus niet blijken te zijn. Ze heeft snel ons vertrouwen en later blijkt ze ook een super buddy voor mij bij het duiken, weer zoveel overwinningen!!
Chris is een keer bij ons aan boord gekomen en heeft wat over zichzelf verteld. Hij werkte op Wallstreet in alle gekte en heeft alles opgegeven om in Indonesie een boot te laten bouwen, waarmee nu deze trips worden gedaan (hij vaart zelf haast nooit mee hoor, toevallig nu). Hij vertelde dat hij ooit met zijn ma was gaan varen in de buurt van New York en samen hadden ze gedobberd en naar de sterrenhemel liggen kijken. Toen was dus gezegd: "I wonder what the rich people are doing"... heel mooi! We hebben dit deze week bij vele onbetaalbare mooie momenten op de boot nog wel eens herhaald... ;-) Thanks to Chris and his mum!
De boot is geweldig!! Ik heb een eigen hut en alleen is er maar 1 douche/wc voor ons allen (na het toiletteren, moet je twee emmertjes water uit zee vissen om via een soort van trechtertje de stortbak weer te vullen... Vooral opletten waar je het water uit zee haalt, want de afvoer komt ook direct in zee! Niet handig om die "bruinvissen" weer meteen in de stortbak te kieperen! hahaha!). Maar ook alle mogelijkheid aan boord om lekker relaxt te zitten op het achterdek en te liggen/slapen op het voordek, super!
We hebben 4 man bemanning, waaronder een goede kok. Hij heeft moeite met lachen, dus we zien dit als een uitdaging, moet zeggen dat ik het me wel redelijk gelukt is, maar na het lachen gaat gezicht direct weer op standje serieus. Die middag zijn we gelijk nog uitgevaren naar Rinca. Dat hoort bij Komodo en eigenlijk kun je hier de bekende Komodovaraan beter zien.
Op dinsdag 8 mei zijn we dus vroeg aan wal gegaan van Rinca om naar de varanen te gaan. Meteen aan het einde van de stijger liggen er al twee. Er zijn speciale vlonders waar je op kan vluchten als ze aggressief worden... veilig idee! ;-) Later zien we nog een groepje, we kunnen ze goed fotograferen en dan duwen de gidsen ze met stokken opzij, zodat wij een wandeling kunnen gaan maken... Toch wel effe eng om er langs te moeten lopen. Naast de varanen, die minder indrukwekkend zijn dan ik verwacht had, zien we ook nog waterbuffels en een green pitviper (groen giftig slangetje). Als we terug gaan naar de stijger, loopt Wim vooruit en kijkt of de speedbootjes ons al komen halen. Hij ziet alleen even de 2 varanen niet die inmiddels wat van plaats verschoven zijn... Ik probeer hem te roepen, maar kom in de paniek niet zo snel op zijn naam en dus staat hij op zo'n 2 meter als ik hem roep. Hij springt meteen een stuk achteruit, hij had ze echt niet gezien! ;-)
Die middag varen we naar Komodo om vanaf het rode strand (door bloedkoraal) onze eerst duik te maken. Ik duik samen met Tineke en Piet. Anneloe en Steven maken een intro-duik en zijn meteen verkocht, ook zij zullen de rest van de reis nog vele duiken maken! Het valt me tegen, er staat veel stroming en ik vind het zicht wat tegenvallen. Maar volgens Christa heb ik het heel goed gedaan, ondanks mijn beperkte aantal duiken hiervoor. 's Avonds eten we een gigagrote vis! (A la Robert Long: "vanmiddag zwom hij nog..." :-))
Woensdag 9 mei krijg ik van Tineke thee op bed/dek, goede service! Chris checkt de duiksite voor de manta's, maar helaas... verkeerde tijd. Dus ja Robin, "bijna" is inderdaad NIETS... :-(
De tweede duik is veel beter!! We zien ook erg veel en ik kom dan ook helemaal blij boven: toch manta's gezien!! Uhhhh... ik moet me toch meer in de onderwaterwereld gaan verdiepen, want ik heb "slechts" pijlstaartroggen gezien! :-) Maar we hebben ook een schildpad, mureen en veel bultpapagaaivissen gezien! Die laatsten zijn echt groot en indrukwekkend, voelde ook alsof ze me uitlachten.. jullie zien de foto waarop je dat kan zien wel als ze op mijn site staan. Eenmaal boven water hangen we aan het bootje en komen er ineens dolfijnen achter ons langs, WAUWWW!!!! We werken ons snel de boot in en volgen ze. We zien ze nog wel een paar keer boven komen, maar halen ze logischerwijs niet in. Super allemaal!!
Die avond gaan we voor de lange tocht naar Sumbawa en dat is zo'n 18 uur varen. Ik ga nog even de kajuit in en ben daar iets te lang met alle deiningen... misselijk dus aan dek, maar gelukkig ebt het snel weg, want dat zou niet lekker zijn met 18 uur varen voor de boeg! hihi
Donderdag 10 mei worden we dus een heel eind verder wakker na een lange en best wel wilde tocht. Ik heb me vannacht regelmatig aan het dek vastgehouden! We komen in een rustige en mooie baai. Hier gaan we nog lopen naar (wederom) een kratermeer. Van het strand hebben we stukjes koraal meegenomen en als je die bij het meer aan een boom knoopt, dan mag je een wens doen... Nou, er waren er al velen mij voor geweest, wel grappig om te zien. een soort van kerstboom of paastak idee. De 3e duik gaat goed en weinig bijzonderheden of nieuwe vissen, maar wel leuk! In de middag gaan de meesten naar het strandje, maar Annelou en ik blijven lekker rustig aan dek, dat is even super relaxt! We gaan nog even snorkelen en Annelou ziet gewoon een schildpad! Ik mis hem helaas, maar ja, dat komt omdat Annelou mijn flippers aan heeft.... hihi
Als het donker wordt, gaan we aan dek zitten om de vliegende honden over te zien komen. Die gaan iedere avond van de ene naar de andere kant van de baai. Alleen vanavond via een andere route!! hahaha We zien ze ver weg vliegen.
Vrijdag 11 mei maakt Annelou me wakker, de vliegende honden komen terug. Nu wel over de boot heen. Gaaf om te zien, het zijn er giga veel!
Maar nu blijkt ook dat we niet om 3 uur zijn gaan varen volgens plan en dat komt omdat de startmotor van de boot van Chris kapot is... Het lukt niet om hem te maken en we nemen hem op sleeptouw. We komen aan bij Moyo, een eilandje bij Sumbawa. We gaan aan land om naar de waterval te gaan. We lopen via het dorpje en de sawa's die erg netjes zijn. De waterval stelt niet veel voor, maar je kan wel aan een touw het water in slingeren. Ik heb lang getwijfeld, maar als je het maar warm genoeg krijgt, dan komt het "me Jane"-virus wel op. Ben dus aan het touw gaan hangen en zo het water in geplonst! Best lekker!
Terug ligt Annelou als een vorstin op de boot met een verrekijker het leven op het eiland te bestuderen, is natuurlijk ook een alternatief voor een wandeling in de hitte! ;-)
We gaan voor de 4e duik en dit is langs een stijl rif waar het 70 meter diep is.... je ziet dus geen bodem. Voor velen vast niet voor te stellen (heb het onbegrip op de boot al gehad helaas), maar ik had ECHT last van hoogtevrees... Heb dus de hand van Christa vast gehouden, maar later bleek dat dat meer weg had van verbrijzelen... Sorry Christa!
Terug op de boot krijgen we gebakken banaan, ons kokkie weet wat een Miertje nodig heeft na zo'n avontuur! In mijn duiklogboek kom ik ook nog tot de ontdekking dat dit mijn 13e duik was, goed dat ik dat niet voor de duik wist! haha
Na het eten zien we een aparte verschijning in het water... allemaal slierten, die als een soort van vuurwerk ontstaan. We vragen na, maar houden het uiteindelijk op kwalletjes die een stofje afscheiden... Zeer bijzonder gezicht!
Gisternacht (zaterdag 12 mei) zijn we om 2 uur gaan varen met nog steeds de andere boot op sleeptouw. We zijn met het ontbijt bij Palau Keramat, waar we de hele dag blijven, zodat Chris met de startmotor op pad kan (hier zijn grotere dorpjes). Het is een mooi watertje, lekker blauw en mooi rustig aflopend. Na de lunch maken we weer een duik. Jaja, Mier krijgt de smaak te pakken! Ik zie voor het eerst (bewust althans!) een sepia. Terug horen we dat de startmotor gerepareerd is , maar dat de accu nu kuren heeft... Chris is not amused.. Bij zonsondergang, die vandaag heel mooi is, komen er dit keer vleermuizen over. Na het eten komt Chris vertellen dat de boot het doet! Yes!! Goed bericht, want hij had nooit op sleeptouw gekund voor het stuk naar Lombok. Dat is namelijk veel en wat wilder en dat zou dus te veel risico zijn. Er waren wel scenario's dat de anderen bij ons op de boot erbij kwamen. Gelukkig dus niet nodig!
Vanmorgen (zondag 13 mei, fijne moederdag ma!! :-)) een theetje van Annelou op bed/dek en wat een mooie zonsopkomst vandaag. We hebben weer een wat wildere tocht gehad en ik heb me volgens Piet vannacht weer flink vast liggen houden! ;-) Lombok en de Gili-eilanden zijn in zicht! Voor Gili Air maak ik mijn 6e en laatste duik van deze vakantie en we zien gewoon 2 schilpadden, super en nog eens super! Maar het kan nog veel spectaculairder... Lig je daar op 15 meter naar een naaktslak te kijken, komen er ineens 3 "intro-duikers" voorbij gedreven! Eindelijk kunnen we de heldendaden van Steven en Annelou vastleggen op de foto!
Rond de middag gaan we aan land, heel vreemd om de bemanning en Christa gedag te zeggen. Chirsta heeft me echt een heel eind verder geholpen met duiken, mocht je dit lezen: Onwijs bedankt!!!
Er staat een bus klaar en we gaan rijden. Heel even maar, want dan gaat de motor roken... Op een mooie uitkijkpunt over de 3 Gili-eilanden nokt hij ermee. Even is het leuk om de eilanden te zien, maar dan krijg je toch wel zin in de lunch... Gelukkig heeft Lineke nog wat kaakjes uit te delen. Na 5 kwartier wachten gaan we met 2 kleine busjes naar het hotel gereden. Het hotel is prima, lekker met airco. Ben net met Annelou gaan kijken in Senggigi Beach Hotel, waar ik 12 jaar geleden ook zat. Ik herkende het helemaal niet, maar we zaten in het villadeel, wat later bijgebouwd is. We mogen er eentje zien.... SUPER!!! (http://www.poolvillaclub.aerowisata.com)
Ik maak gelijk trouwplannen om hier op huwelijksreis te kunnen, alleen nog even een vent zoeken!! Detail... hahahaha
Het oudere deel herken ik wel en wel grappig om het nu terug te zien. Karin en Ricardo, zelfs de handdoeken zijn nog hetzelfde!! Sterker nog: op de drankenkaart staat nog steeds de Forever Young!! :-) (velen hebben deze shake van banaan, yoghurt, honing en melk wel eens bij mij gedronken!) Indonesie was toen mijn eerste verre reis en nu heb ik inmiddels wat meer gezien. Moet zeggen dat het nog steeds erg mooi was! We hebben er uitgebreid gegeten, inclusief een heerlijke fles rose, die viel goed na 2 weken zonder alcohol (er was alleen bier aan boord)... ;-))
We zijn bang dat onze buren het knoflookbrood door de muren heen gaan ruiken, maar wij hebben heerlijk relaxt en luxe gegeten (Op Flores hadden we hier 10 dagen van kunnen eten! haha). Ook hebben we de zon onder zien gaan achter Bali (kun je hiervandaan (en ook vanaf ons balkon) zien liggen). We hebben even wat souvenirswinkeltjes afgelopen en zijn toen maar aan het internetten geslagen. Ik moet jullie toch ook wat leesvoer geven.... Denk dat het weer aardig gelukt is!!
Misschien tot Bali, anders tot thuis!!!!

Liefs,
Mier 8)
xxx